The right stuff, Bonfire of Vanities, het zijn boeken die ik las met de gulzigheid van een hongerstaker die net zijn gelijk heeft gehaald. De schrijver was Tom Wolfe, de man die journalistiek cool maakte, die de journalistiek literair maakte. Of andersom, dat kan ook. Zijn analyses waren genadeloos, zijn weergave hiervan was hardhandige en vlijmscherpe poëzie.
Zijn genadeloze kritiek op de Bauhaus-invasie die een eigen Amerikaanse bouwstijl, ingezet door de architect Frank Loyd Wright, onmogelijk maakte en de wereld met foeilelijke vierkante kisten opzadelde is weergaloos neergezet in het boek met de ietwat fantasie-arme titel Van Bauhaus tot ons huis. Het ongekend geestige boek prikt dwars door de pamflettistische praatjes van het modernistische denken in de architectuur en bepaald nog altijd hoe ik tegen strak modernistische gebouwen en de daarbij horende starre doctrines aankijk. De ironie wil overigens dat ik uitgerekend in zo’n modernistisch monument mag werken, iets waar Wolfe de humor wel van zou hebben ingezien.
Voor de liefhebbers een kort citaat over de lelijkheid die we hebben gecreëerd, een lelijkheid die op haar beurt ons weer vorm geeft:
O Beautiful, for spacious skies, for amber waves of grain, has there even been another place on earth where so many people of wealth and power have paid for and put up with so much architecture they detested as within thy blessed borders?
I doubt it seriously. Every child goes to school in a building that looks like a duplicating-machine replacement-parts wholesale distribution warehouse. Not even the school commissioners, who commissioned it and approved the plans, can figure out how it happened. The main thing is to try to avoid having to explain it to the parents.
Comments